[RECENZJA KSIĄŻKI] Yoko Ogawa-Ukochane równanie profesora

OOIS WYDAWCY

Jak przystało na wybitnego matematyka, Profesor ma swoje dziwactwa. Pewnego dnia w progu jego domu pojawia się nowa gosposia z synem, od tej pory nazywanym pieszczotliwie Pierwiastkiem. Wspólne życie pokaże, że znacznie łatwiej napisać skomplikowane równanie niż ułożyć relacje z drugim człowiekiem. Językiem, który pozwoli im zbudować namiastkę rodziny, stają się matematyka i baseball. Ale swoją relację będą musieli odbudowywać co osiemdziesiąt minut…

Ukochane równanie profesora Yōko Ogawy zostało wyróżnione pierwszą w historii nagrodą Hon’ya Taishō, przyznawaną przez japoński kolektyw księgarzy. Ta kameralna opowieść do dziś pozostaje bestsellerem i uznawana jest za jedną z najukochańszych powieści współczesnej Japonii.

RECENZJA 

Subtelna opowieść o uważności i ludzkim cieple

“Ukochane równanie profesora” to kameralna, wzruszająca historia, która – choć z pozoru mówi o matematyce – w rzeczywistości jest opowieścią o relacjach, pamięci i drobnych gestach codziennej życzliwości. Yōko Ogawa stworzyła świat, w którym cisza ma znaczenie, a zwykłe spotkania mogą przerodzić się w coś głębszego i piękniejszego, niż można by przypuszczać.

Główny bohater, Profesor z pamięcią trwającą zaledwie 80 minut, porusza swoją wrażliwością, niecodziennym podejściem do życia i fascynacją liczbami. W jego relacji z gosposią i jej synkiem, zwanym Pierwiastkiem, jest coś niezwykle czystego – delikatność, jakiej rzadko doświadcza się w literaturze. To właśnie te “życiowe klimaty” – spokojne, ciepłe, pełne empatii – nadają powieści wyjątkowy charakter.

Nie ukrywam jednak, że momentami opisy matematycznych zależności czy wtrącenia dotyczące baseballu były nużące. Choć z pewnością miały symboliczne znaczenie i budowały tło, chwilami wybijały mnie z rytmu czytania. Na szczęście nie przysłaniają one najważniejszego – głęboko ludzkiej warstwy tej historii.

Jeśli chodzi o postacie – nie wiem, czy “fajne” to wystarczające słowo, ale zdecydowanie zostają w pamięci. Są charakterystyczne, może nawet trochę osobliwe, ale prawdziwe – nieprzerysowane, pełne ciepła i nieoczywistego piękna. Ich wzajemna lojalność i sposób, w jaki troszczą się o siebie, zostawia po sobie coś miękkiego w sercu.

To książka, która zostaje z czytelnikiem na długo. Polecam ją każdemu, kto szuka spokoju, subtelności i refleksji nad tym, co naprawdę ważne.

AUTORKA

Yoko Ogawa  (ur. 1962) – pisarka japońska, autorka przeszło dwudziestu książek. Publikuje od 1988 roku. Laureatka wielu japońskich nagród literackich, m.in. nagrody im. Akutagawy (1990),której teraz jest jurorką, nagrody Yomiuri (2004) i nagrody im. Tanizakiego (2006). W 2005 roku na podstawie powieści Kusuriyubi no hyohon powstał francuski film L’Annulaire w reżyserii Diane Bertrand, z muzyką Beth Gibbons. Książki Ogawy zostały przetłumaczone na wiele języków, m.in. angielski, francuski, niemiecki i włoski.