Recenzja: Kult – „Wstyd” (2016)

Najnowszy album polskiego zespołu Kult to „Wstyd”.

Jest to ich 15 studyjny krążek.

Lista utworów:

  1. „Jeśli będziesz tam” 5:10
  2. „Madryt” 4:42
  3. „To nie jest kraj dla starszych ludzi” 5:13
  4. „Wstyd” 4:17
  5. „Cisza nocna” 3:40
  6. „Dwururka” 4:35
  7. „Bezbronni w furii” 4:27
  8. „Odejdę” 5:30
  9. „To nie jest zbrodnia” 3:16
  10. „Pęknięty dom część 1” 3:25
  11. „Pęknięty dom część 2” 4:43
  12. „Apokalipsa” 3:17

Poniżej możecie posłuchać singli z tej płyty:

„Madryt

 

„Wstyd


Premiera albumu miała miejsce 14 października 2016 roku nakładem wytwórni S.P. Records. 

Wydawać by się mogło, że tekst piosenki obok jej melodii to sprawa drugorzędna, jeśli brać pod uwagę co bardziej może sprawić, że dany kawałek może okazać się przebojem. Ale tym razem jest zupełnie inaczej… Moim zdaniem Kazik Staszewski to jeden z najlepszych autorów tekstów w historii polskiej muzyki, który w swoich tekstach niezwykle trafnie opisuje rzeczywistość w naszym kraju, samych Polaków czy… polityków. Na wyróżnienie w kwestii zjawiskowego tekstu zasługują zwłaszcza kompozycje: „Dwururka”, obie części „Pękniętego domu” i „Odejdę”. Warto zwrócić tutaj również uwagę na warstwę instrumentalną krążka, gdzie prym wiodą instrumenty dęte, ale też nieco mniej wyeksponowane klawisze i gitary.

Według mnie najlepsze kawałki na tej płycie to: „Madryt” i „Cisza Nocna”, ale warto posłuchać też numerów: „Wstyd”, „To nie jest kraj dla starszych ludzi” oraz „Apokalipsa”. 

Na płycie jest sporo zaskakujących momentów, które na pewno na długo zapadną Wam w pamięć, jak np.: „rapujący” Kazik Staszewski „Madryt”,  dość specyficzny, ale zarazem świetny klimat w „Apokalipsa” czy genialny aranż w „Cisza Nocna”. Na koncertach zaś z pewnością publika szaleć będzie przy tytułowym „Wstydzie”. 

Końcowa nota: 4/6


Kult to polski zespół grający rocka alternatywnego i post punka z elementami new wave. Występują w składzie – Kazimierz „Kazik” Staszewski (wokal, saksofon), Piotr Morawiec (gitara), Janusz Grudziński (instrumenty klawiszowe, gitara, wiolonczela, wibrafon), Ireneusz Wereński (gitara basowa), Tomasz Goehs (perkusja), Janusz Zdunek (trąbka), Tomasz Glazik (saksofon tenorowy), Wojciech Jabłoński (gitara) oraz Jarosław Ważny (puzon).

Kapela powstała w 1982 roku w Warszawie z inicjatywy Kazika i Piotra Wieteski. W lipcu tego samego roku po raz pierwszy wystąpili publicznie.
Cztery lata później wydali swoją debiutancką płytę – „Kult”, na której znalazły się między innymi – „Krew Boga”, „O Ani” oraz „Wspaniała nowina”. W październiku 1987 roku ukazał się ich drugi krążek – „Posłuchaj to do ciebie” z pamiętną „Wódką”, wydaną pod tytułem „Na całym świecie źle się dzieje, koledzy”. W grudniu następnego roku do sklepów trafił ich trzeci album studyjny – „Spokojnie” z prawdopodobnie największym przebojem formacji – „Arahja”. Muzycy nie zwalniali tempa i w 1989 roku wydali aż dwa krążki – studyjna „Kaseta” oraz koncertowy „Tan”. Niedługo potem grupa zawiesiła działalność na trzy miesiące.
Rok później do sklepów trafił longplay „45-89”, którego tytułowa piosenka była kolażem fragmentów przemówień członków partii, które nałożono na podkład muzyczny.
Dwa lata później formacja przedstawiła się słuchaczom w lekko zmienionym składzie – do grupy dołączył nowy bębniarz Andrzej Szymańczak. W tym ustawieniu nagrali płytę „Tata Kazika”. Zgodnie z tytułem – znalazły się tam utwory autorstwa ojca Kazika, Stanisława Staszewskiego. Singlem promującym wybrano piosenkę „Baranek”.
W 1998 roku grupa zaprezentowała świeży materiał studyjny – „Ostateczny krach systemu korporacji”. Po raz pierwszy zaprezentowano też nowego muzyka w składzie – trębacza Janusza Zdunka. Krążek przyniósł grupie takie przeboje, jak „Lewy czerwcowy” (znany też jako „Panie Waldku, Pan się nie boi”, „Gdy nie ma dzieci”, a także „Dziewczyna bez zęba na przedzie”. W tym czasie formacja straciła swojego perkusistę, Andrzeja Szymańczaka, który po zbyt dużej dawce zażytych narkotyków zadławił się gumą do żucia podczas snu.
W 2001 roku Kult wydał dwupłytowe wydawnictwo „Salon Recreativo”, składające się z premierowych utworów oraz piosenek zaaranżowanych powtórnie. Do promocji wybrano singiel – „Brooklyńska Rada Żydów”. Cztery lata później do sklepów trafił krążek – „Poligono Industrial”, wydany w dwóch wersjach – zwykłej oraz kolekcjonerskiej, poszerzonej o DVD z klipami formacji. Pierwszymi kompozycjami z tej płyty wybrano – „Kocham cię, a miłością swoją” i „Pan Pancerny”. W 2007 roku muzycy ponownie weszli do studia, by pracować nad nowym materiałem, który światło dzienne ujrzał dopiero dwa lata później pod tytułem „Hurra”. Płytę zapowiadał utwór „Marysia”.
W międzyczasie skład grupy opuścił Krzysztof Banasik, a na jego miejsce przyjęto Wojciecha Jabłońskiego i Jarosława Ważnego.

Dyskografię zespołu uzupełniają płyty: „Prosto” (2013) oraz „Wstyd” (2016).

Napisz komentarz

Adres e-mail nie będzie opublikowany i widoczny

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.