Najlepszy według mnie album polskiej grupy Hey to „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!”.
Jest to ich 9 studyjny krążek.
Lista utworów:
- „Vanitas” 3:18
- „Umieraj stąd” 3:44
- „Faza delta” 4:19
- „Piersi ćwierć” 4:49
- „Chiński urzędnik państwowy” 4:27
- „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!” 4:02
- „Stygnę” 5:11
- „Boję się o nas” 5:15
- „Kto tam? Kto jest w środku?” 3:15
- „Nie więcej…” 3:12
Poniżej możecie posłuchać singli z tej płyty:
„Kto tam? Kto jest w środku?”
„Umieraj stąd”
„Faza delta”
Premiera albumu miała miejsce 23 października 2009 roku nakładem wytwórni QL Music.
Hey to zdecydowanie jeden z czołowych grup alternatywnych w historii polskiej piosenki. Swoistą wizytówką tej kapeli od zawsze były przede wszystkim świetne teksty. I tak jest też na tym krążku. Teksty pisane bardzo lekkim piórem Nosowskiej w większości traktują o… miłości i to tej niespełnionej, ale są podane tak zgrabnie, że aż chce się słuchać. Na szczególną uwagę w tym kontekście zasługują kompozycje: „Faza delta” i „Chiński urzędnik państwowy”.
Warto też zaznaczyć, że ogólne brzmienie tego longplaya może nieco zdziwić wiernych fanów formacji, bo mamy tutaj do czynienia ze sporą dawką elektroniki, a nawet triphopowych elementów. Jest jednak zdecydowanie czego posłuchać!
Moim zdaniem najlepsze utwory na tym albumie to: „Faza Delta” i „Kto tam? Kto jest w środku?”, ale warto posłuchać również numerów: „Boję Się O Nas”, „Nie więcej…” oraz „Umieraj Stąd”.
Na albumie są mocne momenty, które z pewnością sprawią, że będziecie często wracać do tego wydawnictwa jak np.: kapitalna gitara w „Kto tam? Kto jest w środku?”, bardzo interesujący tekst w „Nie Więcej”, czy świetny aranż w „Chiński urzędnik państwowy”. Natomiast na koncertach największą furorę będzie robić utwór „Umieraj Stąd”.
Końcowa nota: 4.5/6
Zespół Hey powstał w czerwcu 1992 roku. Trzy miesiące później został laureatem II nagrody punk-rockowego festiwalu w Jarocinie. Po tym sukcesie zespołem zainteresowała się Katarzyna Kanclerz, która jako pierwszy manager Hey’a, umożliwiła nagranie profesjonalnej płyty – „Fire” (1993).
W kilka miesięcy po premierze debiutancki album otrzymał tytuł Złotej Płyty. W marcu 1993 ruszyła pierwsza trasa koncertowa, promująca album „Fire”, a w kwietniu Hey grał w Danii i Francji na festiwalu Le Printemps de Bourges, gdzie zdobył pierwszą nagrodę.
Kolejny album zespołu, zatytułowany „Ho!” ukazał się w kwietniu 1994 roku i odniósł nieznany przedtem na polskim rynku sukces handlowy – tylko w ciągu pierwszych 10 dni sprzedano około 250 tysięcy płyt i kaset.
W maju 1995 ukazał się wyłącznie na CD minialbum „Heledore”, natomiast w październiku czwarty album zespołu – „?”
Rok później Kasia Nosowska wydała swój pierwszy, solowy album – „Puk Puk”, który zawierał komputerowe brzmienia odległe od rockowej estetyki Hey’a. Album początkowo przyjęty z rezerwą, wkrótce został doceniony – Kasia otrzymała w 1997 roku dwa Fryderyki: za najlepszy album alternatywny oraz jako najlepsza autorka tekstów. Na wiosnę ukazał się album „Karma”, będący piątą płytą zespołu Hey. Był hołdem złożonym latom 60.
Na przełomie 1997 i 98 roku zarejestrowano nową, solową płytę Nosowskiej – „Milena”. Jej zwiastunem był kontrowersyjny singiel, wykonany w duecie z Kazikiem Staszewskim, zatytułowany „Zoil”. W maju 1999 roku miała miejsce premiera kolejnego albumu zespołu Hey, pod tytułem „Hey”. Charakteryzował się żywiołowością brzmienia, co wywołało porównania do debiutanckiego albumu „Fire”. W lipcu z zespołu odszedł jego założyciel i kompozytor większości utworów, Piotr Banach. Jego miejsce zajął zaprzyjaźniony gitarzysta – Paweł „Gruby” Krawczyk. Jesienią 1999 zespół wyruszył na największą w swojej historii trasę koncertową, obejmującą kilkadziesiąt występów. W maju 2000 roku ukazał się „Sushi” – kolejny, solowy album Nosowskiej.
Album „[sic!]” ukazał się w październiku 2001, a promował go singiel „Cisza, ja i czas”.
Natomiast w roku 2003, grupa zdecydowała się wydać dwupłytowy album „[Koncertowy]„, zarejestrowany podczas tournee, zorganizowanego na przełomie listopada i grudnia 2002 roku, z okazji 10-lecia powstania zespołu. Utwory prezentowane podczas koncertów w większości zostały wybrane przez fanów formacji, głosujących na swe ulubione piosenki na jej oficjalnej internetowej stronie.
W listopadzie 2003 roku, po dwóch latach przerwy i sukcesie ostatniego studyjnego albumu „[SIC!]„, zespół w niezmienionym składzie, zaprezentował kolejną płytę, zatytułowaną „Music Music”.
Po kolejnych dwóch latach ukazała się ósma studyjna płyta zespołu, zatytułowana „Echosystem”. Wprawdzie o popularności, jaką Hey cieszył się w pierwszej połowie lat 90., nie ma już mowy, to jednak ekipa Kasi Nosowskiej utrzymała mocną pozycję i ma liczne grono wiernych fanów. Album „Echosystem”, w przeciwieństwie do swojego poprzednika „Music Music”, jest melodyjny i gitarowo-przebojowy. Nagrania zarejestrowano w wiejskiej posiadłości basisty Jacka Chrzanowskiego w Nojszewie. Teksty wszystkich 13 utworów napisała Nosowska, zaś autorem muzyki był głównie gitarzysta Paweł Krawczyk.
Dwa lata później, jako drudzy w Polsce po Kayah, nagrali dla MTV koncert bez prądu, wydany potem jako „MTV Unplugged”. Album pokrył się potrójną platyną. Zespół zaprezentował na nim utwory w często zaskakujących, bluesowo – folkowych aranżacjach. Promowały go single – „[sic!]” oraz „Angelene” – nowa wersja przeboju z repertuaru PJ Harvey, w którym gościnnie pojawiła się Agnieszka Chylińska.
Pod koniec października 2009 roku do sklepów trafił ich najnowszy longplay – „Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!”. Rok później – ten sam krążek został wydany w wersji zremiksowanej, pod przewrotnym tytułem „RE-MURPED!”.
Dyskografię zespołu uzupełniają albumy: „Do rycerzy, do szlachty, do mieszczan” (2012) oraz „Błysk” (2016).
