Natalia Grosiak, głos Mikromusic prezentuje solowy utwór zatytułowany „Damian”. To nie koniec Mikromusic, a po prostu nowa przygoda Natalii. Pierwszy singiel to ukłon w stronę Damiena Rice’a, w którym Grosiak się dawniej zasłuchiwała jako fanka smutnych piosenek. „Damian” opowiada o godzeniu się ze stratą. Współautorka “Tak mi się nie chce”, czy “Takiego chłopaka” zaprosiła do współpracy dwie artystki mieszkające w Karkonoszach, Anitę Oblicką – fotografkę oraz Magorzatę Maszkiewicz – autorkę filmów, ściśle związaną ze Szklarską Porębą.
Natalia o solowym projekcie:
„Jakoś tak to sobie wszystko w głowie poukładałam ostatnio, że czasem warto zatrzymać się i spróbować sobie przypomnieć, jak wygladała nasza rzeczywistość, gdy dawno temu marzyliśmy o czymś. A jak się spełniły te marzenia, to jaki przybrały kształt? Marzyłam o zespole, o koncertach i zanim marzenie się spełniło grałam na gitarze i wykonywałam swoje piosenki z samą gitarą. Potem zyskałam cudowną muzyczną rodzinę, z którą obchodziłam ostatnio 20 lat istnienia. Ale przestałam grać. Polegałam na kimś, tracąc jednak zaufanie do swoich umiejętności. Bardzo długo zastanawiałam się jak ma wyglądać moja solowa płyta, podchodziłam do niej wiele razy i nigdy nie mogłam się zdecydować, w którą pójść stronę. Aż w końcu znowu zaczęłam grać na gitarze. Szczerze? Gram mega słabo.
Ale… co z tego? 🙂Nagrałam kilka pierwszych piosenek i stwierdziłam, że pierdzielę niedoskonałość”
Natalia Grosiak o piosence:
Sztuka żegnania się i godzenia się ze stratą to trudna sprawa. Wolimy gromadzić, niż uwalniać się od przedmiotów, trudnych związków, czy emocji. Czasem musi być trudno, aby na końcu tej drogi poczuć ulgę i radość wolności.
„Damian” opowiada o przechodzeniu straty, o godzeniu się, że są rzeczy nieodwracalne takie jak utracona miłość, czy śmierć. Kiedyś zasłuchiwałam się w smutnych piosenkach Damiena Rice’a, dlatego, aby podziękować mu za inspirację, piosenkę nazwałam po prostu „Damian”.
Gdy piosenka była gotowa przypomniałam sobie, że oglądałam nieskończony jeszcze film Małgorzaty Maszkiewicz o jej 300 letnim domu. Przed rozpoczęciem remontu Gosia sfilmowała wszystkie przedmioty, które zostały w tym domu po poprzednich właścicielach: zdjęcia, niedopałki w popielniczce, grzebienie, pościele, ubrania, zabawki. Wiedziałam, że ta piosenka i te obrazy dopełnią temat przemijania i straty. Odwiedziłyśmy jeszcze razem kilka opuszczonych domów w Górach Izerskich i powstał wzruszający, przejmujący obraz.
Małgorzata Maszkiewicz, autorka teledysku o swoim obrazie:
Kiedy zapomniane miejsca i czyjeś przedmioty dostają nowe życie.. Z tych wszystkich śmierci, tych niepamięci i zakurzonych slajdów, potłuczonych przedmiotów powstał filmowy obraz do piosenki Natalia Grosiak , który na nowo poruszy i ożyje tam gdzie tylko dotrze. Pamiętam kiedy weszłam pierwszy raz do mojego świeżo zakupionego starego domu. Sterty historii straszyły pajęczynami, moja wtedy 3 letnia córcia popłakała się ze strachu i musiałyśmy wyjść. Mama pukała się w głowę, że to ruina, a ja slyszałam tylko ciche „Uratuj mnie” szepczące gdzieś spod podłogi. No więc…kawałek po kawałku sklejam połamaną przeszłość tych murów, a kiedy jest trudno przypominam sobie te dobre słowa.. np. Ewy „W końcu ktoś odczarował ten dom”, Janusza „Będziesz tu miała piękne życie”, czy Marceliny „Jak sobie tu wyremontujesz to będziesz bogata ” … za które dziękuję bo naprawdę się przydają. I teraz ten teledysk który mimo, że jest o smutkach, to wskrzesza zapomnianą przeszłość. Utrwala zdjęcia schowane na strychu, ożywia zapomniane przedmioty, przypomina światu o ludziach którzy odeszli i pięknie wprowadza w temat przemijania, co dla mnie równa się też z ożywaniem, bo przecież koniec to zawsze początek czegoś nowego.
